Ondertussen heb ik ook in mijn nieuwe rol als wethouder een bijzonderijd achter de rug.
Springend op een rijdende trein krijg je ineens de verantwoordelijkheid over een aantal wagons en je wordt mede verantwoordelijk voor de weg naar de eindbestemming. Voorheen was je toch vooral trainspotter en soms passagier op de trein. Dat dit nu anders is merk je natuurlijk in de eerste plaats aan je omgeving. De omgeving gaat je ineens met andere ogen zien en op een andere manier aanspreken. Gek dat je als mens niet verandert, maar dat het lijkt dat mensen ineens denken dat je een ander mens bent. En zo werkt het natuurlijk!
Dat wethouder een leuke afwisselende baan is, dat wist ik al. Wat ik me niet helemaal had gerealiseerd is het beslag dat er op je tijd en beschikbaarheid wordt gelegd. Mijn agenda wordt bewaakt en beheerd door Saakje. Ik geloof wel dat ik het met haar heb getroffen. Ze werkt nauwkeurig en is ook nog flexibel. Dat past mij wel.
Ook ontmoet ik veel nieuwe mensen - wethouders, ambtenaren, burgemeesters, bedrijven en ook gewone mensen. Wat mij opvalt binnen de "bestuurlijke" contacten is toch wel enige afstandelijkheid. Zelf zou ik denken dat wanneer iemand nieuw begint, dat je hem of haar verwelkomt in de groep. Tot nu toe heb ik dat alleen bij mijn collega's in Drenthe gezien. In Friesland lijkt men minder vriendelijk (of is het attent?). Misschien hoort het bij de bestuurlijke bestuur? Ik ga het allemaal meemaken. Belangrijk ook zijn de bijzondere gebeurtenissen. Even op de foto voor de Huifkartunnel, even op de foto voor het fietspad door het Blauwe Bos bij Haule (de raad moet formeel nog een budget toekennen). Belangrijke momenten voor de contacten heb ik gemerkt. En zo gaat het maar door.